Het zal de meesten niet zijn ontgaan, maar op 25 mei jl. is de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) in werking getreden. In Nederland heeft de AVG de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) vervangen. Met de AVG wordt er kort gezegd een Europees kader gegeven voor de bescherming van persoonsgegevens. Hieronder vallen ook de gegevens over de gezondheid van een werknemer. Uit de praktijk blijkt dat veel werkgevers nog steeds niet weten hoe zij dienen om te gaan met deze medische gegevens. Wat mag wel, wat mag niet en wellicht nog belangrijker: hoe lang mag een werkgever het (re-integratie)dossier van een werknemer bewaren?
Op grond van de AVG is het in veel gevallen mogelijk om persoonsgegevens te verwerken indien de betrokken persoon zijn/haar toestemming voor de verwerking van deze gegevens heeft gegeven. Dit kan in principe ook het geval zijn bij medische gegevens. Deze toestemming voor de verwerking van medische persoonsgegevens moet ‘vrijelijk’ zijn verleend, dit betekent dat de betrokken persoon in vrijheid zijn wil moet kunnen uiten. Wanneer er sprake is van een duidelijke wanverhouding in de relatie tussen de betrokken persoon en de degene die de gegevens verwerkt, kan de toestemming niet worden geacht vrijelijk te zijn verleend. In die situatie kan toestemming geen geldige (rechts)grond zijn voor de verwerking van medische persoonsgegevens. Om deze reden dient met het gebruik van toestemming als grondslag voor de verwerking van onder andere medische gegevens in een arbeidsrelatie bijzonder terughoudend te worden omgegaan. Gelet op de gezagsverhouding die bestaat tussen werkgever en werknemer valt immers niet uit te sluiten dat een werknemer onder druk van de relatie waarin hij staat tot de werkgever zich gedwongen voelt toestemming te verlenen, zodat geen sprake is van een vrije wilsuiting.
Downloaden als PDF